Park Etnograficzny nad Węgorapą - Muzeum Kultury Ludowej w WęgorzewieW okolicy malowniczego węgorzewskiego portu, obok przystani jachtowych,
można natknąć się niespodziewanie na stare drewniane mazurskie zagrody –
eksponaty Parku Etnograficznego nad rzeką Węgorapą. Jest to bez wątpienia
miejsce wyjątkowe ze względu na swoje nietypowe położenie oraz dlatego,
że ta stosunkowo niewielka instytucja (a właściwie dwie instytucje: obok
Parku znajduje się także Muzeum Kultury Ludowej) oferuje mieszkańcom oraz
turystom niebywale bogatą ofertę dydaktyczno-rozrywkową. Pomysł utworzenia Parku Etnograficznego nad rzeką Węgorapą
pojawił się na początku lat 90.XX wieku, jako konsekwencja potrzeby
utrwalenia zanikającej tradycji mazurskiego budownictwa ludowego.
Pierwsze eksponaty przeniesiono w 1994 r. Były to: drewniana (zrębowa)
remiza strażacka ze wsi Ołownik (gm. Budry) oraz kuźnia o konstrukcji
szkieletowo-ryglowej wypełnionej cegłą ze wsi Zabrost Wielki (gm. Budry) –
oba obiekty pochodzą z przełomu wieków XIX-XX. Zasoby Parku systematycznie powiększały się. Obecnie na ekspozycję składają się
przede wszystkim mazurskie chałupy podcieniowe.
Ze wsi Krzyżewo (gm. Kalinowo) przeniesiono dwa domy zrębowe:
- pochodzącą z początku XIX wieku chałupę dwudzielną z podcieniem
wypustowym (zrekonstruowana) oraz
- osiemnastowieczną chałupę
z podcieniem narożno-wnękowym.
Sąsiaduje z nimi chałupa zrębowa ze wsi Woźnice (gm. Mikołajki) z końca XVIII wieku, z podcieniem szczytowym.
W zabudowaniu gospodarczym (również z Krzyżewa) zamieszkuje koza Musia –
ulubienica dzieci i żywa maskotka Muzeum. Na terenie Parku znajduje się
także dom mieszkalny z II połowy XIX w., którego parter został wymurowany
z cegły, poddasze zaś zbudowano z wykorzystaniem konstrukcji szkieletowo-ryglowej
wypełnianej cegłą. Wnętrza wymienionych budynków zostały zaadoptowane jako powierzchnie
ekspozycyjne. Znajdziemy tu niezwykle bogaty zbiór wyrobów
rzemieślniczych, a także narzędzi służących do ich wykonywania:
wystawę „Rzemiosło wiejskie – narzędzia i wytwory” dedykowaną sztuce
wikliniarskiej, ciesielskiej oraz kowalskiej; a także pracownię tkacką,
gdzie podziwiać można tradycyjne krosna. W jednej z chałup z Krzyżewa
zrekonstruowano natomiast typowe wnętrze chaty wiejskiej. Ciekawostką, zwłaszcza dla miłośników motoryzacji, będzie stojący przy
remizie wóz strażacki marki Jelcz, pochodzący z drugiej połowy XX wieku.
Turystów poszukujących interesujących ludowych wytworów artystycznych z
pewnością zaintryguje twórczość Władysława Bednarowicza – rzeźbiarza samouka,
który poszukuje inspiracji do swoich dzieł w samej materii – dany kawałek drewna
„podpowiada” jego twórczej wyobraźni, w jaki obiekt ma zostać przetworzony.
Efekty tej gry z rzeczywistością są zadziwiające. Intrygujące są również rzeźby umieszczone na terenie Parku –
drewniane figurki, popularne we wsiach w latach 60.
XX w. oraz kamienne baby pruskie. Te ostatnie, to
wykonane podczas warsztatów w muzealnej pracowni rzeźbiarskiej
współczesne wariacje na temat
hipotez dotyczących kamiennej symboliki pruskiej. Z Parkiem Etnograficznym koegzystuje, na zasadzie idealnej symbiozy
Muzeum Kultury Ludowej, mieszczące się w zabudowaniu o charakterze
dworskim z pierwszej połowy XVIII wieku. Jest to prężnie rozwijająca się
jednostka, skupiająca prawdziwych miłośników
z zaangażowaniem promujących region. Zbiory powstałego w 1991 r. Muzeum Kultury Ludowej zaczęły być
gromadzone przez grupę osób pasjonujących się historią regionu już
w latach 60. XX w. i trwają do dziś. Kolekcja stale poszerza się –
co warte podkreślenia – o coraz to nowsze eksponaty. Towarzystwo Ratowania Dziedzictwa Kulturowego Kresów Dawnych
i Obecnych „Ojcowizna” patronuje akcji „Dar dla Muzeum”,
zachęcającej mieszkańców mazurskich terenów do przekazywania
na rzecz instytucji obiektów użytku domowego, pochodzących z
okresu przedwojennego, a także z drugiej połowy XX wieku.
Wystawa pokazująca część owych najnowszych nabytków z pewnością
zainteresuje każdego – rodzice z rozrzewnieniem powspominają radio
„Warszawa”, dzieci z kolei będą mogły poznać realia, w których
dorastali ich ojcowie i dziadkowie. Równie ciekawą inicjatywą
jest konkurs pt. „Losy nasze” skierowany do mieszkańców północnej
i wschodniej Polski, w ramach którego można przekazać na rzecz
Muzeum dokumenty obrazujące życie mieszkańców dawnych Mazur
(pamiętniki, fotografie, listy lub wspomnienia). Alicja Piastowska Informacje praktyczne1. Adres fizyczny, adres mailowy
Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie
ul. Portowa 1, 11-600 Węgorzewo
tel/fax: 87 427 52 78, 87 427 32 42
http://www.muzeum-wegorzewo.pl/park/park.htm
mkl.wegorzewo@wp.pl
2. Dostępność
- ceny biletów
bilet normalny - 8 zł bilet ulgowy - 4 zł
wstęp wolny - pracownicy muzeów wpisanych do Państwowego Rejestru Muzeów, opiekunowie grup, dzieci do lat 7 *oprowadzanie w języku angielskim i rosyjskim
- godziny otwarcia
poniedziałek-piątek: 8-16 sobota-niedziela: 10-15
*sb- nd poza sezonem (15.X - 15.IV) zwiedzanie po
uprzednim telefonicznym uzgodnieniu terminu ** Muzeum nie pracuje w następujące dni: Nowy Rok, Wielkanoc,
Boże Ciało, w sierpniu poniedziałek po Jarmarku Folkloru, Wszystkich Świętych,
Dzień Niepodległości, Boże Narodzenie
3. Oferta kulturalno-rozrywkowa
- Lekcje muzealne
Oferta lekcji muzealnych w Węgorzewskim Skansenie jest
szeroka. Wchodzą w nią m.in. lekcje historyczne (Co do czego służyło 100 lat temu, Zabytki i ich ochrona), lekcje archeologiczne (archeologiczny spacer po Węgorzewie, Archeologia od kuchni) czy etnograficzne (życie codzienne,
obrzędowość regionu). Zajęcia są dostosowane do różnych grup wiekowych – od przedszkola
po liceum. Możliwe jest przygotowanie zajęć pod indywidualne zapotrzebowanie.
Lekcje odbywają się: pn-pt: 9-15 trwają 45 min.-1,5 godz. Zamawianie lekcji: Telefonicznie lub osobiście od pn-pt: (87) 427 32 42 Prosimy o precyzyjne podanie tematu lekcji, terminu, liczebności klasy,
telefonu kontaktowego, nazwiska nauczyciela.
Odpłatność za lekcje
2 zł/uczeń; nauczyciele i opiekunowie nie płacą.
http://www.muzeum-wegorzewo.pl/oferta/oferta.htm
- Warsztaty (dla dzieci i dorosłych)
Organizatorzy Muzeum Kultury Ludowej wyznaczyli sobie,
jako jeden z celów działalności, ratowanie zawodów rzemieślniczych
charakterystycznych dla regionu, a odchodzących w zapomnienie. Aby
zachować regionalną tradycję, placówka promuje wiele dziedzin
rękodzielniczych, można tu więc podziwiać wyroby tkackie, garncarskie,
wikliniarskie, a także nauczyć się tradycyjnego fachu – do wyboru są liczne,
prężnie funkcjonujące pracownie: garncarstwa i ceramiki, tkactwa, florystyczna,
plecionkarska (z wikliny i słomy), rzeźbiarska (gł. w kamieniu),
plastyki obrzędowej (m.in. malowanie pisanek!). Muzeum oferuje kursy
o różnym stopniu zaawansowania, dostosowane do możliwości kursantów. Jest to także
idealne miejsce dla tych, którzy chcą opanować rękodzieło do perfekcji:
uczęszczać bowiem można do pracowni na warsztaty oraz na kursy zawodowe,
organizowane przez Ośrodek Szkoleniowy Rzemiosł Tradycyjnych i Artystycznych.
Inną możliwością jest uczestniczenie w spotkaniach z cyklu
„Studium wiedzy o regionie” także organizowanych w Muzeum.
- Zwierzęta
Maskotką Muzeum jest ulubienica dzieci - koza Musia.
- Pamiątki
Na terenie Muzeum do kupienia są między innymi tamtejsze wyroby rzemieślnicze: tkaniny czy ceramika
- Posiłek regionalny
brak danych
4. Imprezy
- przegląd widowisk kolędniczych Herody (styczeń–luty);
- kiermasz wraz z przeglądem widowisk
obrzędowych Święto Wiosny (sobota na tydzień przed Wielkanocą);
- Festiwal Węgorapa Folk Music i
Międzynarodowy Jarmark Folkloru (pierwszy weekend sierpnia).
5. Dojazd
- Własnym samochodem
Najlepiej kierować się na Giżycko - stamtąd drogą 63 w str.granicy (ok. 26 km)
- Pociągiem
Kolej nie dojeżdża do Węgorzewa. Najbliższy dworzec - Giżycko
- PKSem
Najlepiej dostać się do Giżycka - stamtąd kursuje codziennie kilka bezpośrednich busów. z Olsztyna przez cały tydzień kursuje kilka bezpośrednich busów do Węgorzewa.
- Prywatnymi busami
brak danych
6. Baza noclegowa Możliwe jest wynajęcie w Skansenie 3-osobowego pokoju gościnnego z kuchnią i łazienką, 30 zł/doba, os.7. Działalność naukowo-badawcza
Muzeum dysponuje specjalistyczną biblioteką, kolekcjonującą
różnojęzyczne publikacje z dziedziny etnografii, historii oraz
archeologii, zbiera także materiały dotyczące regionu, w tym
fotografie i pocztówki.
- Publikacje
Stałe publikacje Muzeum to czasopismo
„Studia Angerburgica”, specjalizujące się w publikacji tekstów
naukowych, oraz gazeta „Pod Jelonkiem” poświęcona aktualnościom
związanym z działalnością placówki. Wspomnieć należy także o
niestrudzonym badaczu folkloru – dr Jerzym Marku Łapo, autorze
wielu publikacji z zakresu historii oraz kultury regionu. Pisma dostępne w pdf-ie na stronie Muzeum
8. Informacje dodatkowe
|
Więcej zdjęć |