Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej przy Centralnym Muzeum Włókiennictwa w ŁodziSkansen Łódzkiej Architektury Drewnianej
Ziemi Obiecanej
Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej jest jednym z najmłodszych muzeów na wolnym powietrzu w Polsce. W maju 2009 roku minął pierwszy rok jego funkcjonowania. W powstałej przy Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi placówce znajduje się siedem budynków: pięć drewnianych domów robotniczych (dwa domy piętrowe z ulicy Mazowieckiej 61 i Kopernika 62, oraz trzy domy parterowe z ulic Żeromskiego 68, Wólczańskiej 68 i Mazowieckiej 47), kościół ewangelicki i letnia willa. Historia domów i willi jest ściśle związana z przemysłową Łodzią drugiej polowy XIX wieku. Kościół natomiast pochodzi z Nowosolnej – dawnej podmiejskiej wsi, dzisiaj części Łodzi. Ekspozycja w swoim założeniu uzupełnia koncepcję Centralnego Muzeum Włókiennictwa, została bowiem zaprojektowana w taki sposób, by stanowiła preludium do zwiedzania Białej Fabryki. Zanim zacznie się oglądać pozostałości łódzkiego przemysłu, warto przyjrzeć się warunkom, w jakich mieszkali pracujący we włókiennictwie robotnicy i jak mogła wyglądać ich droga do pracy. Dla wzmocnienia efektu wywoływanego przez takie zaprojektowanie ekspozycji ma niedługo nastąpić oficjalne przeniesienie wejścia do Muzeum z ul. Piotrkowskiej na ul. Milionową. Wtedy brukowana droga przez ekspozycję plenerową stanie się naturalną trasą wiodącą do wejścia do muzeum. Przejście przez muzeum nastraja do refleksji nad historią miasta, które pod koniec XIX wieku, dzięki uprzemysłowionemu włókiennictwu, doświadczyło nagłego rozwoju gospodarczego. Pierwsze warsztaty, zalążki przyszłych fabrykanckich fortun, powstawały tam, gdzie pozwalały na to warunki: w stojących już lub łatwych do wybudowania drewnianych domach, często dawnych warsztatach rzemieślniczych. Pięć takich budynków ustawiono w muzeum przy wybrukowanej ulicy, oświetlanej przez stylizowane latarnie. Ulice z dwóch stron ograniczają ocembrowane rynsztoki. Budynki zostały pomalowane kolorowymi farbami na zewnątrz, z kolei wewnątrz zostały pobielone. Póki co, można dokładnie przyjrzeć się głównie konstrukcji ścian, ale w przeciągu roku powinny się one wypełnić atrakcjami dla zwiedzających: warsztatami szklarskimi, garbarskimi oraz, naturalnie, tkackimi. Celem inicjatorów i twórców tego muzeum jest stworzenie miejsca, które będzie oferowało zwiedzającym możliwość doświadczenia atmosfery dawnej Łodzi. Statyczne, oszklone ekspozycje, które wielu osobom nie zawsze słusznie kojarzą się z nudą, będą stanowiły zaledwie dodatek do interaktywnych prezentacji. Przy wejściu od ul. Milionowej stoi piękna letnia willa w kolorze żółto-zielonym. Budynek ten został przeniesiony do muzeum równocześnie przechodząc gruntowną renowację. W nowym miejscu zyskał także obszerne podpiwniczenie. Przed II wojną światową należał do żydowskiego przemysłowca, który wynajmował w nim mieszkania kilku uboższym rodzinom żydowskim. Duża liczba lokatorów i nieprzystosowanie konstrukcji do warunków zimowych spowodowały uszkodzenia, które wzmógł jeszcze brak gospodarza w okresie powojennym. Obecnie odnowiona willa stoi pusta. Zorganizowanie w jej wnętrzu jakiejkolwiek ekspozycji jest kłopotliwe ze względu na letni charakter budynku. Być może uda się znaleźć inwestora, który przystosuje budowle do całorocznego funkcjonowania. Na razie można napawać oczy pięknem zewnętrznej konstrukcji, ale warto zwrócić również uwagę na chłód panujący w piwnicy, który trudno przecenić w środku lata! Należy jeszcze wspomnieć o kościele p.w. św. Andrzeja Boboli, wybudowanym w 1838 roku jako zbór protestancki. Nie bez kłopotów przeniesiono go z Nowosolnej, niegdyś wsi, a dziś części łódzkiej dzielnicy Widzew. Konstrukcja ścian budowli składała się z pojedynczych, drewnianych belek. Przewiezienie ich przez miasto do muzeum było możliwe tylko w godzinach najmniejszego natężenia ruchu ulicznego, czyli o godzinie trzeciej-czwartej w nocy. Ciężarówki wiozące belki potrzebowały czasu i miejsca, aby móc pokonać zakręty ulic. Kiedy kościół stanął już szczęśliwie na terenie muzeum, odnowiono go, otynkowano i udostępniono dla zwiedzających. Szczyt frontowej fasady wieńczy zegar nakręcany przez przyjeżdżającego w tym celu zegarmistrza. Obecnie budynek nie pełni już roli świątyni, chociaż jego wnętrze zachowało sakralny wystrój. Zdarza się jednak, że odbywają się w nim śluby. Łódź jest pięknym miastem, w którym przeszłość – te zasobna, fabrykancka, ale i te uboga, rzemieślnicza i robotnicza można spotkać na każdym kroku. W Skansenie Łódzkiej Architektury Drewnianej można zaś obejrzeć jej pamiątki. Marcin Marciniak-Mierzejewski Informacje praktyczne1. Adres fizyczny, adres mailowy
93-034 Łódź, ul. Piotrkowska 282 Tel.: (0 42) 683 26 84-86 (Centrala) 0 42 684 33 55, 683 6142 (Sekretariat) Dział Oświaty tel.: 42 684 61 15
Skansen Miejski w Łodzi
2. Dostępność
3. Oferta kulturalno-rozrywkowa
4. Imprezy
5. Dojazd
6. Baza noclegowa
7. Działalność naukowo-badawczaBiblioteka Naukowa muzeum została założona w 1960. Zbiór tematycznie obejmuje wiele dziedzin, ale dominują pozycje z zakresu tkaniny zabytkowej i współczesnej, kostiumologii, historii włókiennictwa oraz "łodziana". Księgozbiór muzeum jest dostępny dla publiczności w godzinach 10.00-13.00, a materiały archiwalne - po wcześniejszym uzgodnieniu (tel.: 42 684 61 15). Rewitalizacja Białej Fabryki Polega na przystosowaniu budynku do pełnienia roli nowoczesnego muzeum i centrum kultury przy możliwym zachowaniu oryginalnego układu wewnętrznego. Jednocześnie w ramach tego projektu rewitalizowano budynki Skansenu – odnowiono je zachowując oryginalny wygląd wnętrz. Wewnątrz mają znaleźć się oryginalne sprzęty i urządzenia. Dodatkowo teren Skansenu ma odwzorowywać oryginalny układ ulicy z końca XIX wieku. (Więcej informacji na stronie muzeum: (www.muzeumwlokiennictwa.pl/frames.htm) 8. Informacje dodatkowe
|
Więcej zdjęć |