Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej Drewniany traktorek i chałupa z 1804 roku.
Kolbuszowa i dla turystów
i dla etnografów
Park
Etnograficzny Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej na Podkarpaciu
prezentuje wsie lasowiacką i rzeszowską z przełomu XIX i XX wieku.
Na terenie 30 ha wśród łąk, lasów i stawów rozmieszczono ponad
80 obiektów architektury drewnianej, w tym zagrody chłopskie,
wiatraki, młyn wodny, remizę, szkołę, karczmę wiejską, a także
XIX-wieczny kościół z Rzochowa z unikalnymi malowidłami na
płótnach. W skansenie pokazywane są m.in. wystawy zabawkarstwa
ludowego i pożarnictwa. Park zaprasza na zajęcia dla dzieci i
młodzieży oraz na imprezy cykliczne.
Park
Etnograficzny został otwarty w 1978 roku, ale pomysł na jego
utworzenie powstał jeszcze przed 1970 rokiem wśród działaczy
Muzeum Regionalnego Lasowiaków w Kolbuszowej. Muzeum działało
społecznie przez 11 lat, od momentu otwarcia dla zwiedzających w
1959 roku, opierając się wyłącznie na nieodpłatnej pracy swoich
twórców – głównie członków Towarzystwa Opieki nad Zabytkami
Przyrody i Kultury im. Juliana Macieja Goslara, w tym zwłaszcza
Kazimierza Skowrońskiego, Macieja Skowrońskiego i Józefa Niezgody.
Rok 1971 był rokiem upaństwowienia Muzeum i podjęcia decyzji o
utworzeniu parku etnograficznego. Pracami pokierował Maciej
Skowroński, jeden z założycieli Towarzystwa, a od lutego 1972
także kierownik państwowego już Muzeum Regionalnego Lasowiaków. W
roku 1974 zmieniono nazwę instytucji na Muzeum Kultury Ludowej w
Kolbuszowej, a na gruntach przy ulicy Wolskiej rozpoczęto stawianie
pierwszych obiektów przyszłego parku etnograficznego. Intensywne
prace nad jego organizacją trwały przez kolejne cztery lata, aż 4
maja 1978 nastąpiło uroczyste otwarcie w obecności ówczesnego
wiceministra kultury prof. Wiktora Zina. Kolejnego zaś dnia w
Kolbuszowej odbyła się, zwołana z tej okazji, Ogólnopolska
Konferencja Parków Etnograficznych.
Obecnie
Park Etnograficzny w Kolbuszowej zajmuje obszar 30 hektarów, na
których rozmieszczono ponad 80 obiektów architektury drewnianej.
Szczególnego uroku dodaje mu otoczenie lasów, łąk i zwłaszcza
stawów, z których jeden oddziela od siebie dwie odrębne
tematycznie części Parku, prezentujące wieś rzeszowską i wieś
lasowiacką. W parku znajdują się głównie budynki zagród
chłopskich, odzwierciedlające dawny ich układ oraz zabudowania
charakterystyczne dla samowystarczalnych zagród leśnych. Obok
zagród można obejrzeć: wiatraki, budynek szkoły, kuźnie,
kapliczki, pasiekę, remizę, karczmę żydowską, młyn wodny. W
chałupach zaaranżowano wnętrza pokazujące życie codzienne i
świąteczne ich dawnych mieszkańców – znajdziemy tu między
innymi aranżację kuchni w czasie wypiekania chleba, izby – na
święta Bożego Narodzenia, rozłożone warsztaty tkackie czy
rzeźbiarskie. W budynkach można oglądać także wystawy tematyczne
– np. wystawę dawnego sprzętu pożarniczego i mundurów
strażackich czy wystawę zabawkarstwa ludowego.
Najstarszy
obiekt architektoniczny parku znajduje się w części lasowiackiej.
To ogromny spichlerz dworski przeniesiony z Bidzin. Powstał on w
1784 roku. Najstarszym budynkiem mieszkalnym jest przeniesiona z
Markowej chałupa Kielarów, zbudowana 17 sierpnia 1804 r., o czym
informuje napis (17 Augustus 1804) znajdujący się na belce
nadproża. W części tej stoi także remiza strażacka z oryginalnym
wystrojem z lat 30.–40. XX wieku. Idąc z części rzeszowskiej do
lasowiackiej, mijamy budynek karczmy żydowskiej z XIX wieku. W
zaaranżowanej na lata 20. XX wieku izbie szynkowej można obejrzeć
oryginalny plakat reklamowy o następującym tekście: "ARCYKSIĄŻĘCY
BROWAR W ŻYWCU POLECA SWOJE PIWA: ZDRÓJ ŻYWIECKI, MARKOWE,
PORTER".
W
części lasowiackiej znajduje się druga co do wieku chałupa w
Parku – zbudowana w 1810 roku, przeniesiona z Żołyni Dolnej. W
zabytkowej szkole można zobaczyć dawną klasę wyglądającą tak
jak sale szkolne w latach trzydziestych. Na ścianach wiszą
oryginalne mapy, plansze i portrety, a na nauczycielskim biurku
znajdują się oryginalne przybory, m.in. kałamarz i bibularz. W
zrekonstruowanych ławkach można zobaczyć uczniowskie tabliczki.
Wystawą, szczególnie kolorową i atrakcyjną dla dzieci, jest
prezentowana w chałupie z Wrzaw wystawa zabawek ludowych autorstwa
Stanisława Naroga. Pokazywane zabawki są wykonane techniką
tradycyjną, ale według starych i współczesnych wzorów (np.
malowane w kwiatki drewniane traktorki). W części lasowiackiej
Parku znajduje się także zespół wiatraków drewnianych typu
koźlak oraz młyn wodny.
Największym
i jednym z najcenniejszych obiektów w Parku Etnograficznym jest
przeniesiony z Rzochowa kościół. W tej drewnianej, wybudowanej w
1842 roku świątyni znajduje się oryginalne wyposażenie –
późnobarokowy ołtarz główny, ołtarze boczne, a także stacje
drogi krzyżowej, ławy kolatorskie, konfesjonały i chorągwie.
Ewenementem są malowidła na płótnie pokrywające pierwotnie
wszystkie ściany i strop kościoła. Obecnie są one odnawiane,
część z nich można już zobaczyć w kościele. Założenie
kościelne jest rozbudowywane – obok kościoła zestawiono już
stodołę plebańską i spichlerz. W planach jest uzupełnienie
ekspozycji o dwór i założenie leśne z leśniczówką.
Na
stronie www.muzeumkolbuszowa.pl
znajduje się obszerna historia powstania Parku etnograficznego,
szczegółowy przewodnik po wszystkich obiektach Parku, pełna oferta
edukacyjna, aktualizowane na bieżąco informacje o imprezach, a
także wykaz publikacji (część z nich dostępna jest online) i
zbiorów archiwalnych.
Zofia Nawrocka Informacje praktyczne1. Adres fizyczny, adres mailowy
Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej
ul. Kościuszki 6
36-100 Kolbuszowa
tel: 017 22 71 296
Park Etnograficzny
ul. Wolska 36
36-100 Kolbuszowa
tel. 017 22 71 071 w. 22
www.muzeumkolbuszowa.pl
- Dane kontaktowe
Zgłaszanie wycieczek, rezerwacja przewodników, umawianie lekcji
muzealnych pod numerem
tel. (017) 22-71-296, 74-45-492.
Więcej...
2. Dostępność
- Godziny otwarcia
Park Etnograficzny w Kolbuszowej otwarty jest:
W sezonie turystycznym od 15 kwietnia do 15 października
- w dni robocze 9:00-17:00
- w weekendy i święta 10:00-19:00
Poza sezonem turystycznym otwarty codziennie 9:00-15:00.
- Ceny biletów
- normalny - 7 zł
- ulgowy - 5 zł
- rodzinny (rodzice + min. 2 dzieci) - 21 zł
- karnet (na cały sezon turystyczny): 25zł (normalny); 20zł (ulgowy)
- poniedziałek – wstęp bezpłatny, bez możliwości zwiedzania wnętrz.
- opłata za przewodnika 30 zł
- Uwagi o dostępności
- Gościom oferowana jest darmowa mapka skansenu z bardzo podstawowymi
informacjami po polsku, angielsku, francusku i niemiecku. Można także
zakupić Przewodnik po Parku Etnograficznym Muzeum Kultury Ludowej w
Kolbuszowej, omawiający szczegółowo każdy z obiektów.
- Fotografowanie wyłącznie na zewnątrz zabudowań. Bezpłatne.
- Psy są mile widziane, o ile są na smyczy.
- Park jest dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich,
jednak większość budynków posiada progi i wąskie drzwi, co utrudnia
zwiedzanie wnętrz.
- Rowery wprowadzać można na teren Parku i zostawiać przy płocie naprzeciwko
budynku służbowego.
3. Oferta kulturalno-rozrywkowa
- Lekcje muzealne
Park Etnograficzny proponuje szeroki wachlarz
lekcji muzealnych:
- Czy żelazko ma duszę? – przedszkolakom i uczniom zerówek przedstawiani
są przodkowie współczesnych żelazek, mikserów, lodówek.
- Ene, due, rabe… - dawne gry i zabawy – zajęcia na świeżym powietrzu
dla przedszkolaków i uczniów klas 0-3 szkół podstawowych.
- Kapliczki i krzyże przydrożne – zajęcia plastyczne dla uczniów klas 1-3
szkół podstawowych.
- Śliczne wycinanki dookoła ściany – ludowa wycinanka z papieru – zajęcia
dla szkół podstawowych.
- Cała izba przystrojona – kwiaty oraz inne ozdoby z bibuły - zajęcia
dla szkół podstawowych.
- Kolorowe sploty – próba tkania - zajęcia dla klas 4-6 szkół podstawowych
i dla gimnazjów.
- Kiecki w malowanej skrzyni – strój ludowy Lasowiaków/Rzeszowiaków –
podczas zajęć dzieci poznają szczegóły tradycyjnych strojów i ich zakładania,
mogą też przebrać się za dawnego gospodarza/gospodynię. Zajęcia dla szkół
podstawowych i gimnazjów.
- Kipi ciasto w dzieży – chleb w tradycji ludowej oraz pokaz pieczenie w
wiejskim piecu – uczniowie szkół podstawowych i gimnazjów poznają tajniki obróbki
zbóż i wypieku chleba, aktywnie pomagając na każdym z etapów, a na koniec degustując
świeżo upieczony chleb.
- Nie święci garnki lepią – i ty możesz zostać garncarzem – uczniowie szkół
podstawowych i gimnazjów poznają tajniki garncarstwa i uczą się toczyć naczynia
na kole garncarskim.
Lekcje muzealne umawia się co najmniej 2 tygodnie przed terminem zajęć pod
numerem telefonu (017) 22 71 296 lub (017) 744 54 92.
Istnieje możliwość zaproszenia do Parku Etnograficznego Sceny Edukacji
"RODE", która w swoim repertuarze posiada spektakl "Opowieść o dawnych rzemieślnikach
Podkarpacia", oparty na tekstach Emila Zegadłowicza. Czas spektaklu - ok. 45 minut.
Cena - 350 zł. Zainteresowani powinni kontaktować się z Muzeum (tel. 017 / 22 71 296)
oraz dla uzgodnienia szczegółów ze Sceną Edukacji "RODE" www.scenarode.org.pl
- Zwierzęta
Szczególną atrakcją Parku Etnograficznego w Kolbuszowej
jest wprowadzenie elementów "żywego muzeum" – w niektórych zagrodach mieszkają
żywe zwierzęta - kozy, kury, kaczki.
Można ponadto skorzystać z oferty przejażdżek konnych po Parku - rezerwacji
należy dokonać pod nr tel. 0660 428 460 (Zagroda Jeździecka Mustang w Dzikowcu).
Przejażdżka na koniu (dla grup zorganizowanych) kosztuje 2 zł od osoby.
Dzieci mogą być zachwycone kontaktem z
zamieszkującymi niektóre zagrody zwierzętami – kozami, kurami, kaczkami.
Atrakcją są przejażdżki konne po Parku organizowane przez Zagrodę Jeździecką
Mustang w Dzikowcu.
- Pamiątki
W znajdującym się koło wejścia budynku służbowym zaopatrzyć
się można nie tylko w bilety wstępu do Parku. Kupimy tu także wydawane lub
dystrybuowane przez muzeum publikacje taktyczne oraz szeroką gamę pamiątek,
od magnesików na lodówkę z motywem chałupy przysłupowej, po tradycyjne miody z
Puszczy Sandomierskiej.
- Sesje zdjęciowe
Nowożeńcom Park Etnograficzny proponuje możliwość
wykonania ślubnej sesji zdjęciowej, za opłatą 40 zł.
- Posiłek regionalny
Istnieje możliwość zamówienia jednodaniowego
posiłku ("regionalny talerz"), po zwiedzeniu skansenu w cenie od 6 do 7 zł za porcję.
Kontakt: Restauracja Galicja tel. 017 22 71 154 lub 605 438 473.
Dla przyjeżdżających do Parku grup może zostać przygotowane ognisko w cenie 25 zł od grupy.
Przyjeżdżającym grupom jest oferowana możliwość zorganizowania ogniska oraz
zamówienia regionalnego posiłku. Ciekawym pomysłem jest także nocleg w Parku,
w przystosowanych pokojach gościnnych dziewiętnastowiecznego dworku.
- Atrakcje dla dzieci
- Zajęcia dla uczniów
- Kontakt z żywymi zwierzętami, mieszkającymi w zagrodach
- Konne przejażdżki po Parku
- Wystawa zabawek ludowych
- Cykliczne imprezy
- Atrakcje w okolicy
Park Etnograficzny proponuje spędzenie dodatkowego
czasu wolnego na jednej ze ścieżek przyrodniczych przygotowanych przez Nadleśnictwo
Kolbuszowa w okolicznych lasach – tel. 22-71-710.
4. ImprezyW Parku odbywają się liczne imprezy cykliczne.
Sezon turystyczny otwierany jest w ostatnią niedzielę kwietnia imprezą
"Zagrajże mi muzyko". W pierwszą niedzielę czerwca odbywa się "Prezentacja Twórczości Ludowej Lasowiaków i
Rzeszowiaków". W każdą niedzielę lipca i sierpnia odbywają się wakacyjne spotkania
z twórcami ludowymi i gospodyniami wiejskimi, przy czym pierwsza niedziela
sierpnia zarezerwowana jest na coroczną imprezę pt. "Koń w gospodarstwie –
pokaz pracy na roli i w zaprzęgu". Sezon imprez plenerowych zamyka w drugą
niedzielę września – "Jesienna impreza folklorystyczna". W ramach imprez odbywają
się pokazy rzemiosła, kiermasze, konkursy dla uczestników i publiczności,
koncerty muzyki ludowej i degustacje potraw regionalnych.
5. Dojazd
- Własnym samochodem
Z Warszawy: trasą nr 79 przez Górę Kalwarię,
Kozienice, Zwoleń, Lipsko, Ożarów, Sandomierz. Za Sandomierzem w miejscowości Łoniów
łapiemy drogę E371 przez Nową Dębę do Kolbuszowej; lub jedziemy przez Baranów Sandomierski,
zwiedzając tam po drodze zespół pałacowy.
Z Krakowa trasą E40 przez Bochnię, Tarnów, Dębicę i Sędziszów Małopolski, gdzie odbijamy
na Kolbuszową.
Z Rzeszowa trasą numer 9 przez Głogów Małopolski.
Przy Parku znajduje się niestrzeżony parking.
- Pociągiem
Do Kolbuszowej 3 razy dziennie dojeżdża pociąg z Rzeszowa
– około 5:00, 14:00 i 16:00.
- PKSem
Z Rzeszowa odjeżdża do Kolbuszowej kilka autobusów na godzinę.
- Prywatnymi busami
Z Rzeszowa www.marcel-bus.plco
dwie godziny w ciągu dnia spod Urzędu Wojewódzkiego
6. Baza noclegowa
- Nocleg w Parku Etnograficznym
Park Etnograficzny oferuje pokoje gościnne w
zabytkowym XIX wiecznym dworku z Sędziszowa Małopolskiego. Cena: 30 zł od osoby w pokoju 2
lub 4-osobowym za pierwszą noc, 25 zł od osoby za każdą kolejną noc.
- Agroturystyka
Adresy gospodarstw agroturystycznych w okolicy Kolbuszowej
znaleźć można między innymi na stronie www.agropodkarpacie.pl
- Schronisko
brak danych
- Pola namiotowe
Ośrodek Wypoczynkowy „Pod Złotym Szczupakiem”
Wola Raniżowska, 36-130 Raniżów
Telefon: +48 660 063 858, +48 692 349 724
zlotyszczupak.prv.pl
- Hotele, pensjonaty, ośrodki wypoczynkowe
Dom Hotelowy „Justyna”
Ul. Obrońców Pokoju 7, 36-100 Kolbuszowa
Tel. (0-17) 227 13 57, (0-17) 227 39 09, 0 609 135 969
www.justynka.ipr.pl
Hotel Kolbuszowa
Ul. Wolska 2, 36-100 Kolbuszowa
Tel. 017 227-11-31; 017 227-39-75
Ośrodek Wypoczynkowy „Pod Złotym Szczupakiem”
Wola Raniżowska, 36-130 Raniżów
Telefon: +48 660 063 858, +48 692 349 724
zlotyszczupak.prv.pl
Dom Wycieczkowy OSiR
ul. Wolska 2; 36-100 Kolbuszowa
- Sale konferencyjne
Hotel Kolbuszowa
Ul. Wolska 2, 36-100 Kolbuszowa
Tel. 017 227-11-31; 017 227-39-75
Klimatyzowana sala konferencyjna na 40 miejsc z dostępem do Internetu,
wyposażona w sprzęt audio-video, rzutnik i projektor.
7. Działalność naukowo-badawcza
Park Etnograficzny, będąc filią Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej,
obok działalności edukacyjnej i popularyzatorskiej prowadzi także działalność
naukowo-badawczą i wydawniczą. Ostatnio prowadzone były badania na terenie
Puszczy Sandomierskiej, z których raport znajdzie się niedługo na stronie
internetowej Muzeum. Do szczególnie interesujących publikacji znajdujących
się w ofercie Parku należy 11 numerów „Biuletynu” wydawanego w latach 1961-71
przez Muzeum Regionalne Lasowiaków i Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w
Kolbuszowej, które stanowią podstawową lekturę dla osób zainteresowanych
etnografią regionu. Ciekawą pozycją jest też wydany w 2006 roku pod redakcją
Jadwigi Hoff tom „Miasteczko i okolica – od średniowiecza do współczesności”,
zawierający m.in. artykuły Jadwigi Hoff „Elity i ich rola w życiu małego miasta
galicyjskiego”, Rivki Parciack „Społeczność żydowska miasteczka małopolskiego
a okolica. Próba modelu”, ks. Stanisława Nabywańca „Odpusty jako fenomen
religijny i kulturowy na przykładzie Podkarpacia i Podbeskidzia”, Arkadiusza
Tuziaka „Kapitał społeczny mieszkańców małych miast w kontekście wymogów
nowoczesnego rozwoju”, Łucji Kapralskiej „Lokalność w Sieci. Przestrzeń społeczna
w przestrzeni wirtualnej na przykładzie stron www miejscowości powiatu
kolbuszowskiego”.
W Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej gromadzone są materiały
archiwalne dotyczące historii i etnografii regionu oraz statutowego
działania Muzeum. Ze zbiorów można korzystać w dni robocze od godz.
9.00 do 15.00.
Charakter zasobu archiwum historycznego jest niejednorodny. Zgromadzone
tu dokumenty często nie tworzą zamkniętych zespołów. Można tu znaleźć luźne
akta i dokumenty urzędowe, druki, rękopisy, nagrania magnetofonowe i fotografie,
odciski pieczęci, mapy, plany. Niekiedy historia dokumentów jest wręcz
niewiarygodna, tak jak w przypadku aktu lokacyjnego miasta. Akt ten
został cudem ocalony przed zniszczeniem przez p. Ferdynanda Jędrzejewicza,
który w październiku 1939 roku wyciągnął go ze stosu palonych przez Niemców
akt magistrackich. Dzisiaj bezpiecznie spoczywa w Archiwum. W sumie zasób
archiwum historycznego liczy 876 jednostek archiwalnych.
Gromadzone w archiwum etnograficznym materiały pochodzą najczęściej z
badań terenowych prowadzonych przez pracowników Muzeum. Są to wywiady,
opisy penetracji terenu, plany i szczegółowe opisy wnętrz poszczególnych chałup,
budynków gospodarczych i całych zagród, budynków użyteczności publicznej (karczmy,
kościoły) oraz przemysłowych (np. kuźnie, olejarnie). Uzupełniają to szczegółowe
wywiady na temat dziejów danej rodziny i historii poszczególnych obiektów.
Na podstawie tych materiałów sporządza się szczegółowy scenariusz wyposażenia
danego budynku czy zagrody, dołączany do archiwum.
Wiele dokumentów w archiwum etnograficznym to pokłosie różnych konkursów
(np. o pracy na roli, obrzędach, zwyczajach). Duża część materiałów pochodzi
z różnych obozów etnograficznych organizowanych przez Muzeum, np. dotyczących
ziołolecznictwa, stroju, budownictwa, garncarstwa, zdobnictwa wnętrz, rzemiosł
ludowych, stosunków społecznych oraz obrzędowości dorocznej i rodzinnej, a
także wierzeń ludowych. W zbiorach archiwum etnograficznego znajdują się także
prace napisane przez badaczy-regionalistów, np. Jana Ruta o weselu czy
winczowinach przeworskich. Zasób znacząco wzbogaciły materiały zebrane
w latach 50. i 60. XX wieku przez Fundację "Cepelia" podczas badań
etnograficznych nad niektórymi rzemiosłami ludowymi u Lasowiaków i
Rzeszowiaków. Ozdobą zbiorów są kolorowe rysunki o weselu rzeszowskim
Józefa Rysia z Łąki oraz kolorowe akwaforty "Stacje Męki Pańskiej".
Ponadto w zasobie są różne druki ulotne, teksty pieśni ludowych oraz
utwory poezji ludowej. Inwentarz archiwum etnograficznego zawiera 301
pozycji.
Osobną część archiwum stanowi archiwum fotograficzne, gdzie obok fotografii
muzealiów ze zbiorów własnych Muzeum, największym zbiorem są fotografie "z terenu".
To przede wszystkim zdjęcia obiektów architektury drewnianej, wykonane podczas penetracji
terenu Lasowiaków i Rzeszowiaków pod kątem poszukiwań odpowiednich budynków do
przeniesienia do skansenu. Większość z nich została wykonana w latach 70. i 80.
XX wieku przez pracowników Muzeum lub studentów odbywających tu praktykę, część,
ofiarowana przez p. Macieja Skowrońskiego, pochodzi jeszcze z lat 50. XX wieku.
Inne działy archiwum to m. in.: dokumentacja fotograficzna pracy w Muzeum
(imprezy, wystawy), transport i komunikacja, ogrodzenia, krajobrazy, dokumentacja
rzemiosł i sztuki ludowej. Ponadto są w archiwum fotografie dotyczące historii
regionu, dokumentacja obrzędów rodzinnych i dorocznych oraz duży dział dotyczący
pożarnictwa. Osobny dział to fotografie rodzinne, zdjęcia ślubne i weselne oraz
portrety sięgające jeszcze końca XIX w. Są one bezcennym źródłem ikonograficznym,
dokumentującym m.in. ludzi, stroje, modę, zdarzenia. W ewidencji archiwum
fotograficznego jest ponad 20 tysięcy zdjęć.
Archiwum ma także wydzielony dział dokumentacji technicznej. Zbiór zawiera
wszelkie dokumentacje techniczne dotyczące zabytków architektury drewnianej.
Duża ich część to inwentaryzacje architektoniczno-budowlane, operaty szacunkowe
czy orzeczenia konserwatorsko-mikologiczne budynków przenoszonych do skansenu.
Jest tu także spora grupa dokumentacji dotyczących budynków w terenie, czasem
już nieistniejących, jak np. chałupy józefińskiej z Raniżowa, chałupy ze sklepem
z Trzęsówki, chałupy komorniczej z Grębowa i z Weryni czy pasieki z Porąb
Kupieńskich. Zbiór liczy 517 jednostek archiwalnych.
Ostatnim działem archiwalnym jest zbiór dokumentów mechanicznych
wśród których wydzielono taśmy magnetofonowe oraz taśmy VHS. Te pierwsze
to przede wszystkim zapisy dźwiękowe wywiadów przeprowadzonych w terenie
przez pracowników Muzeum dotyczących wszystkich aspektów życia u Lasowiaków
i Rzeszowiaków. Kilka taśm ofiarował p. Jan Puk z Trześni. Zawierają one
przeprowadzone przez niego na początku lat 80. XX wieku wywiady dotyczące m. in.
emigracji, stosunków społecznych czy życia codziennego w okolicach Tarnobrzega i
Sandomierza. Większą część nagrań stanowią pieśni ludowe śpiewane przez często
już nieżyjących śpiewaków (np. przez p. Marię Kozłową z Machowa, p. Rozalię
Zimny z Mazurów) oraz melodie ludowe grane przez kapele (np. Władysława Pogody z
Kolbuszowej) i solistów instrumentalistów (np. Stanisława Żarkowskiego – skrzypka
z Korczowisk). Bardzo cenne są nagrania nieżyjącego już poety i gawędziarza
ludowego – p. Stanisława Jurkowskiego z Chmielowa. Integralną częścią zbioru
są karty transkrypcyjne pieśni ludowych (ponad 150), gdzie dokonywane są
transkrypcje melodii i tekstów pieśni (półfonetycznie). Zespół zawiera 63
taśmy magnetofonowe – kasety (60 i 90 min.).
Tasmy VHS są to najczęściej rejestracje konkursów i przeglądów
folklorystycznych oraz imprez organizowanych w skansenie. Są tu także
zapisy pracy rzemieślników ludowych, m. in. zabawkarza, wikliniarza,
garncarza, rzeźbiarza, a także pokazy tłoczenia oleju, toczenia świec,
wyrobu i wypieku chleba i innych. Unikalne są nagrania prowadzonych prac
remontowych w kościele w Cmolasie, kaplicy w Olchowcu, a także w
nieistniejących dziś już obiektach w terenie: w zagrodzie Krówki w Giedlarowej
czy zagrodzie i pasiece Sudołów w Zembrzy. Zespół zawiera 38 taśm.
(źródło:www.muzeum.kolbuszowa.pl)
8. Informacje dodatkowe
|
Więcej zdjęć |