Skanseny
 

Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej

Drewniany traktorek i chałupa z 1804 roku.

Kolbuszowa i dla turystów i dla etnografów

Park Etnograficzny Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej na Podkarpaciu prezentuje wsie lasowiacką i rzeszowską z przełomu XIX i XX wieku. Na terenie 30 ha wśród łąk, lasów i stawów rozmieszczono ponad 80 obiektów architektury drewnianej, w tym zagrody chłopskie, wiatraki, młyn wodny, remizę, szkołę, karczmę wiejską, a także XIX-wieczny kościół z Rzochowa z unikalnymi malowidłami na płótnach. W skansenie pokazywane są m.in. wystawy zabawkarstwa ludowego i pożarnictwa. Park zaprasza na zajęcia dla dzieci i młodzieży oraz na imprezy cykliczne.

Park Etnograficzny został otwarty w 1978 roku, ale pomysł na jego utworzenie powstał jeszcze przed 1970 rokiem wśród działaczy Muzeum Regionalnego Lasowiaków w Kolbuszowej. Muzeum działało społecznie przez 11 lat, od momentu otwarcia dla zwiedzających w 1959 roku, opierając się wyłącznie na nieodpłatnej pracy swoich twórców – głównie członków Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przyrody i Kultury im. Juliana Macieja Goslara, w tym zwłaszcza Kazimierza Skowrońskiego, Macieja Skowrońskiego i Józefa Niezgody. Rok 1971 był rokiem upaństwowienia Muzeum i podjęcia decyzji o utworzeniu parku etnograficznego. Pracami pokierował Maciej Skowroński, jeden z założycieli Towarzystwa, a od lutego 1972 także kierownik państwowego już Muzeum Regionalnego Lasowiaków. W roku 1974 zmieniono nazwę instytucji na Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, a na gruntach przy ulicy Wolskiej rozpoczęto stawianie pierwszych obiektów przyszłego parku etnograficznego. Intensywne prace nad jego organizacją trwały przez kolejne cztery lata, aż 4 maja 1978 nastąpiło uroczyste otwarcie w obecności ówczesnego wiceministra kultury prof. Wiktora Zina. Kolejnego zaś dnia w Kolbuszowej odbyła się, zwołana z tej okazji, Ogólnopolska Konferencja Parków Etnograficznych.

Obecnie Park Etnograficzny w Kolbuszowej zajmuje obszar 30 hektarów, na których rozmieszczono ponad 80 obiektów architektury drewnianej. Szczególnego uroku dodaje mu otoczenie lasów, łąk i zwłaszcza stawów, z których jeden oddziela od siebie dwie odrębne tematycznie części Parku, prezentujące wieś rzeszowską i wieś lasowiacką. W parku znajdują się głównie budynki zagród chłopskich, odzwierciedlające dawny ich układ oraz zabudowania charakterystyczne dla samowystarczalnych zagród leśnych. Obok zagród można obejrzeć: wiatraki, budynek szkoły, kuźnie, kapliczki, pasiekę, remizę, karczmę żydowską, młyn wodny. W chałupach zaaranżowano wnętrza pokazujące życie codzienne i świąteczne ich dawnych mieszkańców – znajdziemy tu między innymi aranżację kuchni w czasie wypiekania chleba, izby – na święta Bożego Narodzenia, rozłożone warsztaty tkackie czy rzeźbiarskie. W budynkach można oglądać także wystawy tematyczne – np. wystawę dawnego sprzętu pożarniczego i mundurów strażackich czy wystawę zabawkarstwa ludowego.

Najstarszy obiekt architektoniczny parku znajduje się w części lasowiackiej. To ogromny spichlerz dworski przeniesiony z Bidzin. Powstał on w 1784 roku. Najstarszym budynkiem mieszkalnym jest przeniesiona z Markowej chałupa Kielarów, zbudowana 17 sierpnia 1804 r., o czym informuje napis (17 Augustus 1804) znajdujący się na belce nadproża. W części tej stoi także remiza strażacka z oryginalnym wystrojem z lat 30.–40. XX wieku. Idąc z części rzeszowskiej do lasowiackiej, mijamy budynek karczmy żydowskiej z XIX wieku. W zaaranżowanej na lata 20. XX wieku izbie szynkowej można obejrzeć oryginalny plakat reklamowy o następującym tekście: "ARCYKSIĄŻĘCY BROWAR W ŻYWCU POLECA SWOJE PIWA: ZDRÓJ ŻYWIECKI, MARKOWE, PORTER".

W części lasowiackiej znajduje się druga co do wieku chałupa w Parku – zbudowana w 1810 roku, przeniesiona z Żołyni Dolnej. W zabytkowej szkole można zobaczyć dawną klasę wyglądającą tak jak sale szkolne w latach trzydziestych. Na ścianach wiszą oryginalne mapy, plansze i portrety, a na nauczycielskim biurku znajdują się oryginalne przybory, m.in. kałamarz i bibularz. W zrekonstruowanych ławkach można zobaczyć uczniowskie tabliczki.

Wystawą, szczególnie kolorową i atrakcyjną dla dzieci, jest prezentowana w chałupie z Wrzaw wystawa zabawek ludowych autorstwa Stanisława Naroga. Pokazywane zabawki są wykonane techniką tradycyjną, ale według starych i współczesnych wzorów (np. malowane w kwiatki drewniane traktorki). W części lasowiackiej Parku znajduje się także zespół wiatraków drewnianych typu koźlak oraz młyn wodny.

Największym i jednym z najcenniejszych obiektów w Parku Etnograficznym jest przeniesiony z Rzochowa kościół. W tej drewnianej, wybudowanej w 1842 roku świątyni znajduje się oryginalne wyposażenie – późnobarokowy ołtarz główny, ołtarze boczne, a także stacje drogi krzyżowej, ławy kolatorskie, konfesjonały i chorągwie. Ewenementem są malowidła na płótnie pokrywające pierwotnie wszystkie ściany i strop kościoła. Obecnie są one odnawiane, część z nich można już zobaczyć w kościele. Założenie kościelne jest rozbudowywane – obok kościoła zestawiono już stodołę plebańską i spichlerz. W planach jest uzupełnienie ekspozycji o dwór i założenie leśne z leśniczówką.

Na stronie www.muzeumkolbuszowa.pl znajduje się obszerna historia powstania Parku etnograficznego, szczegółowy przewodnik po wszystkich obiektach Parku, pełna oferta edukacyjna, aktualizowane na bieżąco informacje o imprezach, a także wykaz publikacji (część z nich dostępna jest online) i zbiorów archiwalnych.


Zofia Nawrocka

Informacje praktyczne

1. Adres fizyczny, adres mailowy

    Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej
    ul. Kościuszki 6
    36-100 Kolbuszowa
    tel: 017 22 71 296

    Park Etnograficzny
    ul. Wolska 36
    36-100 Kolbuszowa
    tel. 017 22 71 071 w. 22

www.muzeumkolbuszowa.pl

      mail: sekretariat@muzeumkolbuszowa.pl

    • Dane kontaktowe

      Zgłaszanie wycieczek, rezerwacja przewodników, umawianie lekcji muzealnych pod numerem tel. (017) 22-71-296, 74-45-492.


    2. Dostępność

    • Godziny otwarcia

      Park Etnograficzny w Kolbuszowej otwarty jest:

      W sezonie turystycznym od 15 kwietnia do 15 października

      • w dni robocze 9:00-17:00
      • w weekendy i święta 10:00-19:00

      Poza sezonem turystycznym otwarty codziennie 9:00-15:00.

    • Ceny biletów

      • normalny - 7 zł
      • ulgowy - 5 zł
      • rodzinny (rodzice + min. 2 dzieci) - 21 zł
      • karnet (na cały sezon turystyczny): 25zł (normalny); 20zł (ulgowy)
      • poniedziałek – wstęp bezpłatny, bez możliwości zwiedzania wnętrz.
      • opłata za przewodnika 30 zł

    • Uwagi o dostępności

      • Gościom oferowana jest darmowa mapka skansenu z bardzo podstawowymi informacjami po polsku, angielsku, francusku i niemiecku. Można także zakupić Przewodnik po Parku Etnograficznym Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, omawiający szczegółowo każdy z obiektów.
      • Fotografowanie wyłącznie na zewnątrz zabudowań. Bezpłatne.
      • Psy są mile widziane, o ile są na smyczy.
      • Park jest dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, jednak większość budynków posiada progi i wąskie drzwi, co utrudnia zwiedzanie wnętrz.
      • Rowery wprowadzać można na teren Parku i zostawiać przy płocie naprzeciwko budynku służbowego.

    3. Oferta kulturalno-rozrywkowa

    • Lekcje muzealne

      Park Etnograficzny proponuje szeroki wachlarz lekcji muzealnych:

      • Czy żelazko ma duszę? – przedszkolakom i uczniom zerówek przedstawiani są przodkowie współczesnych żelazek, mikserów, lodówek.
      • Ene, due, rabe… - dawne gry i zabawy – zajęcia na świeżym powietrzu dla przedszkolaków i uczniów klas 0-3 szkół podstawowych.
      • Kapliczki i krzyże przydrożne – zajęcia plastyczne dla uczniów klas 1-3 szkół podstawowych.
      • Śliczne wycinanki dookoła ściany – ludowa wycinanka z papieru – zajęcia dla szkół podstawowych.
      • Cała izba przystrojona – kwiaty oraz inne ozdoby z bibuły - zajęcia dla szkół podstawowych.
      • Kolorowe sploty – próba tkania - zajęcia dla klas 4-6 szkół podstawowych i dla gimnazjów.
      • Kiecki w malowanej skrzyni – strój ludowy Lasowiaków/Rzeszowiaków – podczas zajęć dzieci poznają szczegóły tradycyjnych strojów i ich zakładania, mogą też przebrać się za dawnego gospodarza/gospodynię. Zajęcia dla szkół podstawowych i gimnazjów.
      • Kipi ciasto w dzieży – chleb w tradycji ludowej oraz pokaz pieczenie w wiejskim piecu – uczniowie szkół podstawowych i gimnazjów poznają tajniki obróbki zbóż i wypieku chleba, aktywnie pomagając na każdym z etapów, a na koniec degustując świeżo upieczony chleb.
      • Nie święci garnki lepią – i ty możesz zostać garncarzem – uczniowie szkół podstawowych i gimnazjów poznają tajniki garncarstwa i uczą się toczyć naczynia na kole garncarskim.

      Lekcje muzealne umawia się co najmniej 2 tygodnie przed terminem zajęć pod numerem telefonu (017) 22 71 296 lub (017) 744 54 92.

      Istnieje możliwość zaproszenia do Parku Etnograficznego Sceny Edukacji "RODE", która w swoim repertuarze posiada spektakl "Opowieść o dawnych rzemieślnikach Podkarpacia", oparty na tekstach Emila Zegadłowicza. Czas spektaklu - ok. 45 minut. Cena - 350 zł. Zainteresowani powinni kontaktować się z Muzeum (tel. 017 / 22 71 296) oraz  dla uzgodnienia szczegółów ze Sceną Edukacji "RODE" www.scenarode.org.pl

    • Zwierzęta

      Szczególną atrakcją Parku Etnograficznego w Kolbuszowej jest wprowadzenie elementów "żywego muzeum" – w niektórych zagrodach mieszkają żywe zwierzęta - kozy, kury, kaczki.

      Można ponadto skorzystać z oferty przejażdżek konnych po Parku - rezerwacji należy dokonać pod nr tel. 0660 428 460 (Zagroda Jeździecka Mustang w Dzikowcu). Przejażdżka na koniu (dla grup zorganizowanych) kosztuje 2 zł od osoby.

      Dzieci mogą być zachwycone kontaktem z zamieszkującymi niektóre zagrody zwierzętami – kozami, kurami, kaczkami. Atrakcją są przejażdżki konne po Parku organizowane przez Zagrodę Jeździecką Mustang w Dzikowcu.

    • Pamiątki

      W znajdującym się koło wejścia budynku służbowym zaopatrzyć się można nie tylko w bilety wstępu do Parku. Kupimy tu także wydawane lub dystrybuowane przez muzeum publikacje taktyczne oraz szeroką gamę pamiątek, od magnesików na lodówkę z motywem chałupy przysłupowej, po tradycyjne miody z Puszczy Sandomierskiej.

    • Sesje zdjęciowe

      Nowożeńcom Park Etnograficzny proponuje możliwość wykonania ślubnej sesji zdjęciowej, za opłatą 40 zł.

    • Posiłek regionalny

      Istnieje możliwość zamówienia jednodaniowego posiłku ("regionalny talerz"), po zwiedzeniu skansenu w cenie od 6 do 7 zł za porcję. Kontakt: Restauracja Galicja tel. 017 22 71 154 lub 605 438 473.

      Dla przyjeżdżających do Parku grup może zostać przygotowane ognisko w cenie 25 zł od grupy.

      Przyjeżdżającym grupom jest oferowana możliwość zorganizowania ogniska oraz zamówienia regionalnego posiłku. Ciekawym pomysłem jest także nocleg w Parku, w przystosowanych pokojach gościnnych dziewiętnastowiecznego dworku.

    • Atrakcje dla dzieci

      • Zajęcia dla uczniów
      • Kontakt z żywymi zwierzętami, mieszkającymi w zagrodach
      • Konne przejażdżki po Parku
      • Wystawa zabawek ludowych
      • Cykliczne imprezy

    • Atrakcje w okolicy

      Park Etnograficzny proponuje spędzenie dodatkowego czasu wolnego na jednej ze ścieżek przyrodniczych przygotowanych przez Nadleśnictwo Kolbuszowa w okolicznych lasach – tel. 22-71-710.

    4. Imprezy

    W Parku odbywają się liczne imprezy cykliczne. Sezon turystyczny otwierany jest w ostatnią niedzielę kwietnia imprezą "Zagrajże mi muzyko". W pierwszą niedzielę czerwca odbywa się "Prezentacja Twórczości Ludowej Lasowiaków i Rzeszowiaków". W każdą niedzielę lipca i sierpnia odbywają się wakacyjne spotkania z twórcami ludowymi i gospodyniami wiejskimi, przy czym pierwsza niedziela sierpnia zarezerwowana jest na coroczną imprezę pt. "Koń w gospodarstwie – pokaz pracy na roli i w zaprzęgu". Sezon imprez plenerowych zamyka w drugą niedzielę września – "Jesienna impreza folklorystyczna". W ramach imprez odbywają się pokazy rzemiosła, kiermasze, konkursy dla uczestników i publiczności, koncerty muzyki ludowej i degustacje potraw regionalnych.

    5. Dojazd

    • Własnym samochodem

      Z Warszawy: trasą nr 79 przez Górę Kalwarię, Kozienice, Zwoleń, Lipsko, Ożarów, Sandomierz. Za Sandomierzem w miejscowości Łoniów łapiemy drogę E371 przez Nową Dębę do Kolbuszowej; lub jedziemy przez Baranów Sandomierski, zwiedzając tam po drodze zespół pałacowy.

      Z Krakowa trasą E40 przez Bochnię, Tarnów, Dębicę i Sędziszów Małopolski, gdzie odbijamy na Kolbuszową.

      Z Rzeszowa trasą numer 9 przez Głogów Małopolski.

      Przy Parku znajduje się niestrzeżony parking.

    • Pociągiem

      Do Kolbuszowej 3 razy dziennie dojeżdża pociąg z Rzeszowa – około 5:00, 14:00 i 16:00.

    • PKSem

      Z Rzeszowa odjeżdża do Kolbuszowej kilka autobusów na godzinę.

    • Prywatnymi busami

      Z Rzeszowa www.marcel-bus.plco dwie godziny w ciągu dnia spod Urzędu Wojewódzkiego

    6. Baza noclegowa

    • Nocleg w Parku Etnograficznym

      Park Etnograficzny oferuje pokoje gościnne w zabytkowym XIX wiecznym dworku z Sędziszowa Małopolskiego. Cena: 30 zł od osoby w pokoju 2 lub 4-osobowym za pierwszą noc, 25 zł od osoby za każdą kolejną noc.

    • Agroturystyka

      Adresy gospodarstw agroturystycznych w okolicy Kolbuszowej znaleźć można między innymi na stronie www.agropodkarpacie.pl

    • Schronisko

      brak danych

    • Pola namiotowe

      • Ośrodek Wypoczynkowy „Pod Złotym Szczupakiem”

        Wola Raniżowska, 36-130 Raniżów

        Telefon: +48 660 063 858, +48 692 349 724

        zlotyszczupak.prv.pl

    • Hotele, pensjonaty, ośrodki wypoczynkowe

      • Dom Hotelowy „Justyna”

        Ul. Obrońców Pokoju 7, 36-100 Kolbuszowa

        Tel.  (0-17) 227 13 57,  (0-17) 227 39 09, 0 609 135 969

        www.justynka.ipr.pl

      • Hotel Kolbuszowa

        Ul. Wolska 2, 36-100 Kolbuszowa

        Tel. 017 227-11-31; 017 227-39-75

      • Ośrodek Wypoczynkowy „Pod Złotym Szczupakiem”

        Wola Raniżowska, 36-130 Raniżów

        Telefon: +48 660 063 858, +48 692 349 724

        zlotyszczupak.prv.pl

      • Dom Wycieczkowy OSiR

        ul. Wolska 2; 36-100 Kolbuszowa

    • Sale konferencyjne

      • Hotel Kolbuszowa

        Ul. Wolska 2, 36-100 Kolbuszowa

        Tel. 017 227-11-31; 017 227-39-75

        Klimatyzowana sala konferencyjna na 40 miejsc z dostępem do Internetu, wyposażona w sprzęt audio-video, rzutnik i projektor.

    7. Działalność naukowo-badawcza

    Park Etnograficzny, będąc filią Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej, obok działalności edukacyjnej i popularyzatorskiej prowadzi także działalność naukowo-badawczą i wydawniczą. Ostatnio prowadzone były badania na terenie Puszczy Sandomierskiej, z których raport znajdzie się niedługo na stronie internetowej Muzeum. Do szczególnie interesujących publikacji znajdujących się w ofercie Parku należy 11 numerów „Biuletynu” wydawanego w latach 1961-71 przez Muzeum Regionalne Lasowiaków i Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w Kolbuszowej, które stanowią podstawową lekturę dla osób zainteresowanych etnografią regionu. Ciekawą pozycją jest też wydany w 2006 roku pod redakcją Jadwigi Hoff tom „Miasteczko i okolica – od średniowiecza do współczesności”, zawierający m.in. artykuły Jadwigi Hoff „Elity i ich rola w życiu małego miasta galicyjskiego”, Rivki Parciack „Społeczność żydowska miasteczka małopolskiego a okolica. Próba modelu”, ks. Stanisława Nabywańca „Odpusty jako fenomen religijny i kulturowy na przykładzie Podkarpacia i Podbeskidzia”, Arkadiusza Tuziaka „Kapitał społeczny mieszkańców małych miast w kontekście wymogów nowoczesnego rozwoju”, Łucji Kapralskiej „Lokalność w Sieci. Przestrzeń społeczna w przestrzeni wirtualnej na przykładzie stron www miejscowości powiatu kolbuszowskiego”.

    W Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej gromadzone są materiały archiwalne dotyczące historii i etnografii regionu oraz statutowego działania Muzeum. Ze zbiorów można korzystać w dni robocze od godz. 9.00 do 15.00.

    Charakter zasobu archiwum historycznego jest niejednorodny. Zgromadzone tu dokumenty często nie tworzą zamkniętych zespołów. Można tu znaleźć luźne akta i dokumenty urzędowe, druki, rękopisy, nagrania magnetofonowe i fotografie, odciski pieczęci, mapy, plany. Niekiedy historia dokumentów jest wręcz niewiarygodna, tak jak w przypadku aktu lokacyjnego miasta. Akt ten został cudem ocalony przed zniszczeniem przez p. Ferdynanda Jędrzejewicza, który w październiku 1939 roku wyciągnął go ze stosu palonych przez Niemców akt magistrackich. Dzisiaj bezpiecznie spoczywa w Archiwum. W sumie zasób archiwum historycznego liczy 876 jednostek archiwalnych.

    Gromadzone w archiwum etnograficznym materiały pochodzą najczęściej z badań terenowych prowadzonych przez pracowników Muzeum. Są to wywiady, opisy penetracji terenu, plany i szczegółowe opisy wnętrz poszczególnych chałup, budynków gospodarczych i całych zagród, budynków użyteczności publicznej (karczmy, kościoły) oraz przemysłowych (np. kuźnie, olejarnie). Uzupełniają to szczegółowe wywiady na temat dziejów danej rodziny i historii poszczególnych obiektów. Na podstawie tych materiałów sporządza się szczegółowy scenariusz wyposażenia danego budynku czy zagrody, dołączany do archiwum.

    Wiele dokumentów w archiwum etnograficznym to pokłosie różnych konkursów (np. o pracy na roli, obrzędach, zwyczajach). Duża część materiałów pochodzi z różnych obozów etnograficznych organizowanych przez Muzeum, np. dotyczących ziołolecznictwa, stroju, budownictwa, garncarstwa, zdobnictwa wnętrz, rzemiosł ludowych, stosunków społecznych oraz obrzędowości dorocznej i rodzinnej, a także wierzeń ludowych. W zbiorach archiwum etnograficznego znajdują się także prace napisane przez badaczy-regionalistów, np. Jana Ruta o weselu czy winczowinach przeworskich. Zasób znacząco wzbogaciły materiały zebrane w latach 50. i 60. XX wieku przez Fundację "Cepelia" podczas badań etnograficznych nad niektórymi rzemiosłami ludowymi u Lasowiaków i Rzeszowiaków. Ozdobą zbiorów są kolorowe rysunki o weselu rzeszowskim Józefa Rysia z Łąki oraz kolorowe akwaforty "Stacje Męki Pańskiej". Ponadto w zasobie są różne druki ulotne, teksty pieśni ludowych oraz utwory poezji ludowej. Inwentarz archiwum etnograficznego zawiera 301 pozycji.

    Osobną część archiwum stanowi archiwum fotograficzne, gdzie obok fotografii muzealiów ze zbiorów własnych Muzeum, największym zbiorem są fotografie "z terenu". To przede wszystkim zdjęcia obiektów architektury drewnianej, wykonane podczas penetracji terenu Lasowiaków i Rzeszowiaków pod kątem poszukiwań odpowiednich budynków do przeniesienia do skansenu. Większość z nich została wykonana w latach 70. i 80. XX wieku przez pracowników Muzeum lub studentów odbywających tu praktykę, część, ofiarowana przez p. Macieja Skowrońskiego, pochodzi jeszcze z lat 50. XX wieku. Inne działy archiwum to m. in.: dokumentacja fotograficzna pracy w Muzeum (imprezy, wystawy), transport i komunikacja, ogrodzenia, krajobrazy, dokumentacja rzemiosł i sztuki ludowej. Ponadto są w archiwum fotografie dotyczące historii regionu, dokumentacja obrzędów rodzinnych i dorocznych oraz duży dział dotyczący pożarnictwa. Osobny dział to fotografie rodzinne, zdjęcia ślubne i weselne oraz portrety sięgające jeszcze końca XIX w. Są one bezcennym źródłem ikonograficznym, dokumentującym m.in. ludzi, stroje, modę, zdarzenia. W ewidencji archiwum fotograficznego jest ponad 20 tysięcy zdjęć.

    Archiwum ma także wydzielony dział dokumentacji technicznej. Zbiór zawiera wszelkie dokumentacje techniczne dotyczące zabytków architektury drewnianej. Duża ich część to inwentaryzacje architektoniczno-budowlane, operaty szacunkowe czy orzeczenia konserwatorsko-mikologiczne budynków przenoszonych do skansenu. Jest tu także spora grupa dokumentacji dotyczących budynków w terenie, czasem już nieistniejących, jak np. chałupy józefińskiej z Raniżowa, chałupy ze sklepem z Trzęsówki, chałupy komorniczej z Grębowa i z Weryni czy pasieki z Porąb Kupieńskich. Zbiór liczy 517 jednostek archiwalnych.

    Ostatnim działem archiwalnym jest zbiór dokumentów mechanicznych wśród których wydzielono taśmy magnetofonowe oraz taśmy VHS. Te pierwsze to przede wszystkim zapisy dźwiękowe wywiadów przeprowadzonych w terenie przez pracowników Muzeum dotyczących wszystkich aspektów życia u Lasowiaków i Rzeszowiaków. Kilka taśm ofiarował p. Jan Puk z Trześni. Zawierają one przeprowadzone przez niego na początku lat 80. XX wieku wywiady dotyczące m. in. emigracji, stosunków społecznych czy życia codziennego w okolicach Tarnobrzega i Sandomierza. Większą część nagrań stanowią pieśni ludowe śpiewane przez często już nieżyjących śpiewaków (np. przez p. Marię Kozłową z Machowa, p. Rozalię Zimny z Mazurów) oraz melodie ludowe grane przez kapele (np. Władysława Pogody z Kolbuszowej) i solistów instrumentalistów (np. Stanisława Żarkowskiego – skrzypka z Korczowisk). Bardzo cenne są nagrania nieżyjącego już poety i gawędziarza ludowego – p. Stanisława Jurkowskiego z Chmielowa. Integralną częścią zbioru są karty transkrypcyjne pieśni ludowych (ponad 150), gdzie dokonywane są transkrypcje melodii i tekstów pieśni (półfonetycznie). Zespół zawiera 63 taśmy magnetofonowe – kasety (60 i 90 min.).

    Tasmy VHS są to najczęściej rejestracje konkursów i przeglądów folklorystycznych oraz imprez organizowanych w skansenie. Są tu także zapisy pracy rzemieślników ludowych, m. in. zabawkarza, wikliniarza, garncarza, rzeźbiarza, a także pokazy tłoczenia oleju, toczenia świec, wyrobu i wypieku chleba i innych. Unikalne są nagrania prowadzonych prac remontowych w kościele w Cmolasie, kaplicy w Olchowcu, a także w nieistniejących dziś już obiektach w terenie: w zagrodzie Krówki w Giedlarowej czy zagrodzie i pasiece Sudołów w Zembrzy. Zespół zawiera 38 taśm. (źródło:www.muzeum.kolbuszowa.pl)

    8. Informacje dodatkowe

    skanseny.net





    Więcej zdjęć

     

    Pomóż rozwijać etnografię w internecie.

    WESPRZYJ NAS